Brytyjska Reprezentacja Proporcjonalna, znana pod skrótem STV znana jest również pod wiele tłumacząca nazwą System Pojedynczego Głosu Przechodniego. Ordynacja wielomandatowa, jednoturowa. Ilość mandatów od 2 do 7 (zwykle). Jest również znana pod nazwą Hare-Clark electoral system (na obszarze antypodów)

Typ: wielomandatowy, rangowy, jednoturowy.

Tworzenie list: indywidualne zgłaszanie się kandydatów, bariera ilość podpisów, kaucja tracona w wyniku braku uzyskania założonego poziomu poparcia.

Głosowanie: Wyborca na jednej liście wskazuje kandydatów, szeregując ich wg własnej listy rangowej. Najbardziej preferowanemu nadaje najwyższą rangę, mniej preferowanemu niższą, itp.

Liczenie: Zwycięzców określa się na podstawie przekroczenia założonego progu poparcia, np. w przypadku okręgów dwu mandatowych jest to 40 %, trzy mandatowych 30 %. Kto przekroczy ten próg, otrzymuje mandat. Jeżeli nie obsadzono wszystkich mandatów, przelicza się mandaty i eliminuje kandydata z najsłabszym poparciem. Głosy oddane na niego przekazuje się pozostałym kandydatom zgodnie z rangami. Jeżeli w wyniku takiego działania któryś z nich przekroczy próg, obsadza mandat, jeżeli nadal są wolne mandaty, liczenie się powtarza, eliminuje najsłabszego, oddane na jego głosy….. itd. Operacja jest powtarzana aż do zajęcia wszystkich mandatów.

Historia: Brytyjska reprezentacja proporcjonalna została opracowany przez statystyka Tomasza Wrighta Hilla, Po raz pierwszy została wykorzystana podczas wyborów do samorządu w Adelajdzie (1840r.), w Europie w 1856 w Danii.

STV służy do wyboru zastępcy Speakera w Izbie Gmin. STV służy również do wyboru Zgromadzenia Irlandii Północnej, wyborów lokalnych w Szkocji i Irlandii Północnej i wyborach do Parlamentu Europejskiego w Irlandii Północnej.

Cechy:

• brak „tracenia” głosów,
• większa niezależność od liderów partyjnych,
• większe związanie z regionem wyborczym.

Link do strony poświęconej STV