poczta do mnie xxx xxx xxx

Wielomandatowy system list partyjnych

Zwany również Proporcjonalna Reprezentacja List Partyjnych – Party List Proportional Representantion (PLPP)

System jest rodziną systemów głosowania wyrażajacych proporcjonalność reprezentacji (PR) w wyborach, W tych systemach listy partyjnych kandydatów, którzy zostaną wybrani zależą do liczby głosów jakie partia otrzymuje. Wyborcy mogą głosować bezpośrednio na partię, (jak w Albanii, Argentynie, Turcji i Izraelu) lub na kandydatów, (jak w Finlandii, Brazylii i Holandii), lub listy kandydatów, (jak w Hong Kongu). Wyborcy w  Luksemburgu mogą wybierać pomiędzy głosowaniem na pełną listę kandydatów z jednej partii ( „głosowanie na listę”) lub głosowaniem na poszczególnych kandydatów z jednej lub kilku list („panachage”).

Tworzenie list: Poprzez zgłaszanie list kandydatów przez partie i zdefiniowane w ordynacji wyborczej związki wyborców. Kandydaci nie mogą zgłaszać się sami (logiczna konsekwencja konieczności zgłaszania list).

Głosowanie: Polega na oddaniu jednego głosu na partię lub kandydata. List jest tyle ile partii i organizacji, które przekroczyły próg „obsadzonych” obwodów.

Liczenie głosów: Jest wiele metod liczenia głosów, najważniejsze dwie to:

  • metoda najwyższej średniej D’Hondta lub Saint-Lague’a. Każdy głos jest liczony jest dwa razy, jeden raz jako wybór danej partii lub organizacji, z czego następnie wynika ilość miejsc przydzielonych im w danym okręgu, drugi raz jako wyraz poparcie dla konkretnego kandydata. Kandydatom przydziela się miejsca zależnie od ilości uzyskanych głosów.
  • metoda największej reszty(?) (largest remainder LR method) – zwana jako metoda Hare-Niemeyera lub metoda Vintona.  

Poniżej przykład karty do głosowania (za www.mtholyoke.edu) dla systemu zamkniętego. Głosowanie tylko na partie.

Poniżej przykład karty do głosowania (za www.mtholyoke.edu) dla systemu otwartego. Głosowanie na kandydatów

Historia: System stworzony przez belgijskich socjalistów pod koniec XIX . Po raz pierwszy zastosowany podczas wyborów w Szwajcarii, a następnie w Belgii w 1989r.

Cechy:

  • preferuje duże organizacje partyjne i organizacje, zdolne działać na większym obszarze (próg od 3 do 10 %).
  • oderwanie od lokalnych spraw, zależność od liderów partyjnych,
  • sprzyja rozbiciu sceny politycznej, wymaga tworzenia koalicji (zwykle mało stabilnych)
  • rozmywa odpowiedzialność deputowanych przed wyborcami,
  • skład parlamentu odzwierciedla układ sił politycznych w społeczeństwie,

Obowiązuje: Polska do sejmu, mniejsze kraje europejskie (do 7 mln.), 1/2 systemu w Niemczech. Stosowany w krajach nowo zdemokratyzowanych (Południowa Afryka, Afganistan …)